Πέμη Ζούνη

Η Πέμη Ζούνη είναι ηθοποιός του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης, ενώ είναι γνωστή και από τις εκφωνήσεις που έχει κάνει σε ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς (Mega), διαφημίσεις και μεταγλωττίσεις κινηματογραφικών ταινιών. Είναι κόρη του κονφερασιέ Λάμπρου Ζούνη. Κατοικούσε αρχικά στο Μεταξουργείο και αργότερα στο Μαρούσι. Το 1979 αποφοίτησε από τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παράλληλα παρακολούθησε την ύλη του δεύτερου έτους του τμήματος Lettres Modernes στο Πανεπιστήμιο Ναντέρ στο Παρίσι ενώ έκανε και μαθήματα πιάνου, φλογέρας και θεωρίας της μουσικής στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών. Κατά τη χρονική περίοδο 1971-1978 έκανε μαθήματα χορού, κλασικού και μοντέρνου ενώ το 1982 αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, συμμετέχοντας και σε θεατρικές παραγωγές του.[1] Η πρώτη της τηλεοπτική εμφάνιση ήταν στη σειρά της ΕΡΤ "Γιάννης και Μαρία", με πρωταγωνιστές στους ομώνυμους ρόλους την ίδια και τον Ηλία Γιαννίτσο. Το 1985 κέρδισε το βραβείο Α' γυναικείου ρόλου για την ερμηνεία της στην ταινία "Μια τόσο μακρινή απουσία", μαζί με τη Θέμιδα Μπαζάκα για την ερμηνεία της στα "Πέτρινα Χρόνια"[2]. Το 1996 δάνεισε τη φωνή της στην Εσμεράλδα στην ελληνική μεταγλώττιση της ταινίας Η Παναγία των Παρισίων. To 2004 βραβεύτηκε με το έπαθλο "Μαρίκα Κοτοπούλη"[3]. Συνεργάστηκε για μια πενταετία στο θέατρο με τον Γρηγόρη Βαλτινό[4]. Η πρώτη της σκηνοθετική απόπειρα ήταν με το έργο Το τέλος του καλοκαιριού του Γιώργου Ηλιόπουλου. Έχει επίσης ασχοληθεί και με το τραγούδι, ενώ έχει δανείσει τη φωνή της σε πολλές παραγωγές στον κινηματογράφο και την τηλεόραση.