Διηγήματα Νικολάι Γκόγκολ

Περιγραφή

Πόσο ευχάριστη, πόσο γεμάτη είναι η καλοκαιρινή μέρα στη Μικρορωσία! Πόσο αποχαυνωτική είναι η κάψα του καταμεσήμερου που λάμπει στη σιωπή και στον λίβα, ενώ ο γαλάζιος απέραντος ουρανός με τον επιβλητικό του θόλο καμπυλωμένο, σκύβει πάνω από τη γη και φαίνεται σαν να κοιμήθηκε βυθισμένος στα χάδια, κρατώντας την σφιχτά στις αέρινες αγκαλιές του! Ούτε ένα σύννεφο. Ούτε μιλιά στους αγρούς. Σαν όλα να έχουν πεθάνει! Μόνο ψηλά, στο βάθος του ουρανού, δονείται η φωνή του κορυδαλλού που τ' ασημένια τραγούδια του κατεβαίνουν απ' τα σκαλιά του αιθέρα στην αγαπημένη γη, ενώ και αραιά που ένα κρώξιμο γλάρου ή μια ηχηρή φωνή ορτυκιού αντιλαλεί στη στέπα. Τεμπέλικα και ξέγνοιαστα, σαν να βολτάρουν χωρίς σκοπό, στέκουν θεόρατες οι βελανιδιές και τα εκθαμβωτικά χτυπήματα των ακτινών του ήλιου φωτίζουν υπέροχα κάποια φύλλα, ρίχνοντας άλλα στο σκοτάδι, σαν νύχτα, μια σκοτεινιά από την οποία μόνο με τον δυνατό άνεμο ξεπετιέται το χρυσάφι. [...] (Απόσπασμα από το αφήγημα "Εμποροπανήγυρη του Σαρότσινσκι")