Κέικ Γεωγραφίας

Περιγραφή

Η απόσταση με τα πόδια από τον καταυλισμό των προσφύγων (οι οποίοι προέρχονταν από κάθε σημείο της Μέσης Ανατολής) μέχρι τη Δαμασκό ήταν περίπου μισή ώρα, μα έτσι αργά που πήγαινε της πήρε πάνω-κάτω μία ώρα. Ποτέ άλλοτε δεν τη φόβισε η έρημος τόσο. Αυτή η πόλη γεμάτη με τρύπες από σφαίρες στους πέτρινους τοίχους της κ στρατιώτες με καφετιά κράνη, σοκολατόκρανους, όπως μπορεί να άκουσες κι εσύ να τους λένε, που περπατούν αμέριμνοι, κάθε τόσο βλέπεις έναν να πέφτει κάτω νεκρός, τότε οι άλλοι δίπλα κάνουν έναν κύκλο γύρω του γονατιστοί κ σημαδεύουν όπου να 'ναι μέχρι να πέσουν κι αυτοί κάτω δίπλα στον νεκρό κ γίνεται ένας μικρός λόφος από πτώματα. Τους κτυπούν για πλάκα πια, σκεφτόταν η Πιάνα. Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση, ο κόσμος έχει πια εθιστεί στον θάνατο ή κάτι τέτοιο - οτιδήποτε δυτικό πρέπει να πεθαίνει...